بعد مُلک
بُعد ملک به آیاتی می پردازد که در آنها انواع سبک زندگی ابعاد و آیات ملکوتی محقق شده است و آن همین عالم هستی می باشد که پیامبر با بررسی تاریخی می تواند این مطالب را به اثبات برساند. اما در این بُعد نسبت به بعد ملکوتی به چند مساله پرداخته شده است:
خداوند در مقابل دعای حضرت نوح که در اینجا بیان نشده است و اما در آیه دیگر آمده است، که حضرت می فرماید :
قال رَّبّ لَا تَذَرْ عَلىَ الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا إِنَّکَ إِن تَذَرْهُمْ یُضِلُّواْ عِبَادَکَ وَ لَا یَلِدُواْ إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارً یعنی :
نوح گفت: پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روى زمین باقى مگذار! چرا که اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه میکنند و جز نسلى فاجر و کافر به وجود نمی آورند
او را از باب کرامت خود اجابت کرده و لطف های فزاینده ای به او نمود که به آن می پردازیم:
( وَ نجَیْنَاهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ) : این آیه به ماجرای آب گرفتگی عظیم اشاره می کند که خداوند او و همراهانشان را به واسطه ای کشتی که مدتها قبل مشغول ساخت آن بودند، نجات می دهد و سایرین را به عذاب الهی دچار می کند و این گونه نوح ، اهل او و پیروان او را از مشکلات پیش رو می رهاند.
بعد مُلک
خداوند در ادامه الطاف خود به نوح نعمتی بس بزرگ تر را به او می دهد و آن هم باقی ماندن حضرت نوح در زمین است اما به چه شکل ؟ خداوند در ادامه آیه می فرماید
از طریق باقی ماندن نسل – ( وَ جَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْبَاقِین ) : برای توضیح بهتر این مساله لازم است مقدمه ای بیان شود. ابتر بودن و مقطوع النسل بودن به دو شکل است : گاهی ( ابتر فعلی ) است یعنی در حال حاظر فرد ابتر است و نسلی از او به جا نمی ماند ولی گاهی ( ابتر تاریخی ) می باشد به این معنی که فرد بد در نسل دوم یا سوم و غیره مقطوع نسل می شوند و این یک نوع عذاب الهی می تواند باشد که دیگر نسلی از او باقی نمی ماند که بتواند از آنها برای اخرت خود عمل صالح ماتقدم به دست اورد.
بعد مُلک
مثلا نسل علی (ع) و عمر را در این زمینه مقایسه کنید. اما گاهی این فرصت باقی ماندن نسل ها با ظرفیت بیشتری باقی می ماند و کل نسل آدمی از حضرت نوح می شود که بعد از غرق جهانی و همراهی عده ای معدودی با ایشان، خداوند نسل فعلی بشر را از فرزندان نوح قرار داده است که از آیه استخراج می شود.
یکی دیگر از صورت های باقی ماندن در زمین، باقی ماندن نام نیک در عالم می باشد به صورتی که نام نیک او وسیله ای برای معنویت و الهی شدن سایرین در آینده باشد که این مساله برای موضوعات سبک زندگی حضرت نوح نیز در بالاترین حد محقق شد و امروز هر نامی از دین و دیانت است با نام نوح گره خورده است. این مثال در سطح پایین تر برای امثالی مانند حاتم طایی محقق شد.
در همین زمینه می توان به اتفاق جالبی که در سال اخیر صورت گرفت اشاره کرد و آن هم ماجرای خانم ایرانی بود که ۵۰۰ فرزند بی سرپرست را در کشور هند زیر پوشش خود قرار داد و با سختی های بسیاری برای آنها امکانات زندگی فراهم می کرد.
بعد مُلک
این خانم ایرانی شیعه ساکن لندن بعد از پاپوشی که برای او توسط مافیای هندی درست می شود در دادگاه هند به زتدان محکوم می شود که با خواست خدا و پیگیری دولت جمهوری اسلامی، ایشان از این مهلکه نجات پیدا می کند و به کشور باز می گرد، بعد از بازگشت و مصاحبه های تلوزیونی مشخص می شود که ایشان نوه ای آیت الله کلباسی اصفهانی می باشد که ۵۰ سال قبل فوت کرده اند. به نظر می رسد که این نمونه ای خوب از بقایت در نسل و نام نیک یک انسان است
یکی دیگر از الطاف الهی خداوند به حضرت نوح تجلی اسم سلام در حضرت نوح بوده است. با این مقدمه که خداوند دارای اسماء حسنی الهی است این اسماء حسنی الگوی برای انسان ها هستند که بتوانند با آن اسامی خود را تربیت کنند مثلا یکی از اسماء الهی رحیم بودن است که انسان باید سعی کند این نام را برای خود هدف قرار دهد و سعی کند که رحیم شود قطعا تصور مثل خداوند شدن نه تنها حرام و الحاد شرعی می باشد بلکه اصولا ممکن نیست، ولی همین قدر که انسان بتواند با الگو گیری از این نام خود را به سمت بخشنده شده ببرد، هدف محقق شده است. اگر انسان در این زمینه و زنده کردن این اسماء در خود تلاش کند و خلاصانه به سمت مقصد سیر کند خداوند هم لطف می کند و با این نام بر او تجلی کرده و او را مظهر همین نام می کند.
برای واضح شدن این مساله ماجرایی را نقل می کنیم : روزی حضرت یحیى، دید که حضرت عیسى، بسیار شاداب است و مرتبا میخندد. ایشان با عتاب به حضرت عیسی گفت: گویا شما از فکر خدا و آخرت غفلت کرده و از عذاب الهی ایمن هستید ؟ حضرت عیسى در جواب، می پرسند : مگر شما از از فضل خدا و رحمت او نامید هستید ؟ در این بین خداوند وحى فرمود که: ( هر یک از شما حُسن ظن به من بیشتر داشته باشد ، او پیش من محبوبتر است )
این وحی الهی هر دو طراف را تایید می کند چرا که خداوند در قلب حضرت یحیى با اسماء جلال و عظمت تجلى فرموده بود فلذا ایشان همیشه در حال ترس الهی و توبه بودند و برای همین هم به حضرت عیسی عتاب فرمود ، اما در مقابل خداوند در قلب حضرت عیسى با اسامی جمالی و رحمت تجلی کرده بود و لذا آن گونه جواب دادند. هرچند وحی الهی هر دو را تایید می نماید اما از رویکرد حضرت مسیح دفاع می کند.
در این آیه قرآنی حضرت نوح محل تجلی اسم سلام الهی است به این معنا که ایشان به مقام سلامت رسیدند یعنی هیچ بیماری قلبی و رذیله اخلاقی در وجود ایشان نبوده است و جالب آنکه این ویژگی تنها برای ایشان است که در دو عالم بیان شده است چرا که برای باقی انبیا با سلام بر ابراهیم آمده است اما قید فی العالمین تنها برای نوح قید شده است.