جنگ تمدن ها
برای بررسی بهتر این سئوال و رسیدن به جوابی روشن، لازم است که نگاهی عمیق و تاریخی به این تحول شگرف داشته باشیم: در طول تاریخ بین تمدن سبک زندگی اسلامی و غرب جنگ های مختلفی صورت گرفته است که در یک تقسیم بندی کلی میتوان آن را در دو دوره تاریخی تقسیم بندی کرد:
جنگ تمدن ها
اسلام بعد از ظهور به علت مولفه هایی ذاتی خود از همان روز اول به دنبال فراگیر شدن و تشکیل حکومت جهانی اسلام بود لذا میبینیم که پیامبر اسلام در اولین سال های تشکیل حکومت خود در مدینه نامه هایی را به پادشاهان حکومت های مختلف ارسال کرد و آنها را به دین اسلام دعوت نمود. این نامه ها نشانگر آن بود که اسلام تاب و تحمل ظلم بزرگی به نام تبلیغ و ترویج شرک و بت پرستی را ندارد و قطعاً در آینده نه چندان دور اسلام در وسعت جغرافیایی خود باقی نخواهد ماند.
در دورهای که حکومت سبک زندگی پیامبر روز به روز به قدرتش افزوده میشد و وسعت جغرافیایی حکومت الله گسترده و بر تمام شبه جزیره عربستان طنیین انداز میشد ، غرب با شناختی که از اسلام پیدا کرده بود و همچنین ویژگی های ذاتی خود غرب مبنی بر سلطه خواهی بر جهان احساس خطر نمود لذا بعد از پیشروی های اسلام و هم مرز شدن دو تمدن با یکدیگر، آغاز جنگ بین دو تمدن امری کاملا واضح و قریب الوقوع بود. همین امر اتفاق افتاد و اولین جرقه یک سلسله جنگ های تاثیرگذار در عرصه نظامی و تاثیرگذارتر از لحاظ فرهنگی با آتش افروزی غرب خورد .
اولین جنگ، جنگ موته بود که در سال های ۶۳۴ و ۶۳۵ میلادی مصادف با سال هشت هجری قمری اتفاق افتاد و مسلمانان شکست سختی خورند دومین جنگ، جنگ تبوک است که در واقع جنگی صورت نمیگیرد.
جنگ بعد جنگی بود که میان هارون الرشید و پادشاه بیزانس (روم شرقی) صورت گرفت که در این جنگ هارون الرشید
پیروز شد و در سال ۶۰۱ مسلمانان، مصر را به صورت کامل به تصرف خود در آورند. اما ویژگی این جنگ ها در این دوره تاریخی؛ این بود که اثرات تمدنی و هویتی وجود نداشت و تمدن های غرب و اسلام هیچ فعل و انفعالاتی و اثری بر یکدیگر نداشته اند.
دومین دوره از سلسله جنگ های تمدنی بین غرب و اسلام را میتوان در جنگهای صلیبی که به مدت ۲۰۰ سال به طول انجامید جستجو نمود. جریان جنگهای صلیبی به این صورت بوده است که :
پادشاه بیزانس در سرزمین های خود دچار بحران میشود؛ چرا که ترکان سلجوقی بعد از پیشروی در قسمت ماورء النهر و آسیای میانه و تصرف خراسان و شام، خود را تا مرزهای روم شرقی (بیزانس) رسانده بودند که این مساله باعث احساس خطر پادشاه بیزانس شده بود چرا که قسطنطنیه ( پایتخت بیزانس ) در آستانه سقوط توس ترکان سلجوقی قرار گرفته بود.
فرهنگی و سیاسی بین امپراطوری روم و بیزانس پادشاه بیزانس همین دلیل کافی بود تا با وجود اختالفات شدید عقیدتی (آلکسیوسیکم) به ناچار نامهای به پاپ روم غربی (اوربان دوم) مینویسد که: (مسلمانان تا مرز سرزمین ما آمدهاند و اگر سرزمین ما را اشغال کنند، ضمن اینکه ضربه شدیدی به مذهب مسیحیت میخورد، حمله به سرزمین شما نیز بسیار محتمل خواهد بود. پس به کمک ما بیاید تا بتوانیم ریشه این تهدید را بخشکانیم. پاپ اوربان دوم که به استناد تاریخ انسان زیرکی بود از این موقعیت یک فرصت مهم میسازد و یک تصمیم مهم مبنی بر راه اندازی یک سلسله جنگهای مذهبی میگیرد.
اما از انگیزه های پاپ اوربان در راهاندازی جنگهای مذهبی میتوان به موارد زیر اشاره نمود
احیای مذهب به عنوان تنها حاکم امپراطوری روم غرب: از آن جایی که غرب در آن روز عرصه قدرت نمایی پادشاهان و پاپ ها بود، این دستور پاپ میتوانست قدرتنمایی مناسبی برای دستگاه کلیسا باشد.
تصاحب اورشلیم به عنوان نماد سرزمین موعود و سرزمین تاریخی مسیحیان: در تاریخ نقل است که پاپ اورباندوم در فرانسه و بعد از تصمیم برای اعلام جنگهای مذهبی در اولین سخنرانی خود میگوید: مردم برای چه نشسته اید؟ سرزمین مقدسی که با خون مسیح تبرک شده است امروز بدست مشرکان افتاده است و به آن بی احترامی میکنند و برادران و دوستان شما را در فلسطین، اورشلیم و غیره میکشند.
سلطه طلبی دستگاه کلیسا امپراطوری روم غربی بر سرزمین امپراطوری روم شرقی: کما اینکه در تاریخ نقل است که بعد از لشکرکشی به سرزمین های امپراطوری روم شرقی با هدف مبارزه با مسلمانان، این سرزمین های روم شرقی بودند که مورد حمله و تجاوز و غارت مسیحیان امپراطوری روم غربی قرار گرفتند
هدایت جنگ های داخلی و خونریزی های مکرر به سمت سرزمین های مقدس و با هدف وسعت بخشی سرزمینی: نظام بود که زمینه خستگی مردم را فراهم نموده بود و دلیل جنگ موجود در روم، نظام فئودالی های خونین ۵۰۰ ساله در اروپا بود. پاپ که هم او و هم گذشتگانش برای جلوگیری از این جنگ به اندازه ی کافی تلاش های بینتیجه کرده بودند در این شرایط تصمیم گرفت که این جنگ ها را به سمت مسلمانان هدایت کند تا به جای آن که با یکدیگر بجنگند با مسلمانان بجنگند.
جنگ تمدن ها